تصاویر | مرد ۸۲ ساله‌ای که در کنکور قبول شد | روزی ۳ تا ۸ ساعت مطالعه می‌کردم | می‌خواستم کامپیوتر بخوانم اما مترجمی زبان را انتخاب کردم

به گزارش همشهری آنلاین، خلاصه مطلب اینکه چند روزی تیتر روزنامه‌ها به سمت این ماجرا چرخید. کنکور امسال پرحاشیه بود و البته پرخبر. با این همه، میان این همه تیتر، خبرهای مهم‌تردیگری هم بود؛ یکی‌اش هم قبول‌شدن پیرمرد ۸۲ ساله در کنکور.

شاید باورتان نشود که در سن ۸۲سالگی می‌شود در کنکور امتحان داد و مهم‌تر اینکه در دانشگاه هم قبول شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این اتفاقی است که در کنکور امسال رخ داد ویک پیرمرد ۸۲ساله‌ توانسته بعد از سال‌ها دوری از درس و کتاب، در رشته مترجمی زبان انگلیسی وارد دانشگاه شود.

او متولد سال ۱۳۰۵ شمسی است و همین چندوقت پیش توانست شاخ غول کنکور را بعد از سال‌ها بشکند. او حالا در سن ۸۲سالگی پشت نیمکت دانشگاه می‌نشیند. از غلامرضا رمضانی حرف می‌زنیم؛ پیرمردی از اهالی روستای دُرخش بیرجند.  

مژده قبولی در کنکور را مژده – دختر کوچکش – به او خبر داد. غلامرضا رمضانی دانشجو شده بود و این آغاز تماس‌های تلفنی  آشناها برای تبریک بود.  شاید هیچ‌کس باورش نمی‌شد که او در این سن و سال بتواند در کنکور دانشگاه پیام نور شرکت کند و قبول شود اما خودش می‌گوید: «فقط می‌خواستم به خودم ثابت کنم که می‌توانم و موفق هم شدم».

  چطور بعد از این همه سال؟

انگار قدیمی‌ها بی‌دلیل نگفته‌اند اگر ناامید نشوی، عاقبت به آرزویت می‌رسی. «غلامرضا رمضانی» یکی از قدیمی‌هاست و عاقبت به آرزویش رسیده است.   او در تمام این سال‌های سپری‌شده، به دانشگاه و ادامه تحصیل فکر کرده بود و منتظر بود در زمان مناسبی که همه‌چیز آماده باشد، به هدفش برسد. لابد می‌پرسید مانع اصلی برای رسیدن به این آرزو چه بوده؟ پاسخ ساده است؛ دغدغه سروسامان‌دادن ۷ بچه که ثمره‌های زندگی او بودند و البته موقعیت کاری‌اش. با این همه، یک‌بار قرار بود در سال ۴۸ کنکور بدهد اما به ماموریت کاری اعزام شد و فرصت شرکت در کنکور را از دست داد.  

بعد هم که گرفتار زندگی و بچه شد تا امروز. «کلاس چهارم ابتدایی بودم که پدرم فوت کرد. بعد از آن هم با همان ۴ کلاس سواد وارد آموزشگاه ارتش شدم و کمتر وقت مطالعه داشتم. سال ۱۳۳۰ بود که با همسرم آشنا شدم و ازدواج کردیم و همان سال هم در کلاس ششم ابتدایی به‌صورت داوطلب امتحان دادم و در کرمان قبول شدم». زندگی نظامی رمضانی بیشتر اوقات با ماموریت‌هایی همراه بود که باعث شد او خیلی دیرتر از حد معمول (۶ ساله) دبیرستان خود را به پایان برساند.  با این همه، این پیرمرد بیرجندی درسخوان بالاخره توانست در سال ۱۳۴۰ دیپلم خود را در رشته ریاضی بگیرد.  

اما این پایان ماجرا نبود؛ «وقتی دیپلم گرفتم، ۷تا  بچه داشتیم. باید آنها را سروسامان می‌دادیم.  به‌خاطر همین بود که نتوانستم با خیال راحت دنبال درس بروم اما همیشه در این فکر بودم که یک راهی پیدا کنم یا یک اتفاقی بیفتد که بتوانم ادامه تحصیل بدهم».

نه شرط معدل، نه محدودیت سنی

«پیام نور را دختر کوچکم، مژده معرفی کرد؛ نه شرط معدل داشت و نه محدودیت سنی و برای همین، این دانشگاه را انتخاب کردم». این حرف‌های غلامرضا رمضانی است.

 او می‌گوید: «درست است که خودم زیاد مطالعه داشتم و همیشه درحال خواندن و یادگیری بودم اما اگر فداکاری‌های همسرم نبود، نمی‌توانستم هیچ‌وقت دانشجو شوم و به آرزویم برسم».

پیام‌نوری‌های واحد ورامین که این پیرمرد بیرجندی در آنجا قبول شده، او را به‌خوبی می‌شناسند. شاید او با خیلی‌ها ‌آشنا نباشد اما وقتی از کنارشان عبور می‌کند، همه سلام و احوالپرسی می‌کنند.  

غلامرضا رمضانی می‌خندد و می‌گوید: «وقتی من به همراه همسرم برای ثبت‌نام به دانشگاه رفته بودیم، از من خواستند در جشنی که برای ورودی‌های جدید تدارک دیده بودند شرکت کنم. در این جشن که تا ساعت ۴ بعدازظهر ادامه داشت، از من هم به‌عنوان مسن‌ترین دانشجوی دانشگاه پیام نور واحد ورامین تقدیر شد».

 به خاطر همین است که بیشتر دانشجوهای تازه‌وارد من را می‌شناسند. البته به غیر از او پیرمرد دیگری هم متولد ۱۳۲۱ بوده و در این دانشگاه قبول شده اما گویا آن روز برای ثبت‌نام نیامده یا اینکه از ادامه تحصیل صرف‌نظر کرده است.

بعد از قبولی

«اول دختر کوچکم و نوه‌ام که در کرمانشاه است، موضوع را فهمیدند و کم‌کم تماس‌های تبریک شروع شد. پسرها و دخترهایم که خیلی خوشحال شده بودند، هرکدام ۳ دفعه با ما تماس گرفتند. غیر از آنها نوه‌ها و دوستان و فامیل از دور و  نزدیک تماس گرفتند و به همسرم تبریک گفتند». حالا قرار است حرف‌های عصمت احمدپور – همسر غلامرضا رمضانی – را بخوانیم. او هم قرار بوده همپای همسرش به دانشگاه برود اما از بخت بد مدت‌هاست مدارک تحصیلی‌اش را گم کرده و نتیجه اینکه نتوانست در کنکور شرکت کند.

با این حال، او از قبولی شوهرش خیلی خوشحال است؛ «همسرم از زمان جوانی به درس و یادگیری علاقه داشت. به خاطر علاقه او بود که فرزندان‌مان در رشته‌های مختلف پزشکی فارغ‌التحصیل شدند؛ فقط یکی از دخترهایم بازنشسته ارتش است و ۲ نفر هم معلم هستند». نکته جالب اینکه چند نفر از نوه‌های رمضانی هم دانشجو هستند و از این به بعد، قرار است این پدربزرگ ۸۲ساله وارد جمع دانشجویی آنها شود و با نوه‌هایش در درس‌خواندن رقابت کند!

ترس از درس‌های ناآشنا

غلامرضا رمضانی از آن دسته پیرمردهایی است که با وجود سن و سال زیادش، دل جوانی دارد و از پیشرفت و رسیدن به اهدافی که برای خودش تعیین کرده، لذت می‌برد. وقتی قرار شد در آزمون ورودی دانشگاه شرکت کند، به شدت شروع به درس‌خواندن کرد و مثل تمام پشت‌کنکوری‌ها زمان خاصی را به مطالعه اختصاص داد. البته او پیش از این هم همیشه درحال مطالعه بود و پیش‌زمینه خوبی در زمینه آشنایی با درس‌ها داشت؛ «از زمانی که یک ارتشی بودم، ساعت ۴ صبح از خواب بیدار می‌شدم و بعد از خوردن صبحانه از خانه بیرون می‌زدم.  

این عادت الان هم در سرم مانده‌است و از قبل از کنکور در همین ساعت از خواب بیدار می‌شدم و به مدت ۳ ساعت درس می‌خواندم. درواقع در یک روز هروقت فرصتی برای مطالعه داشتم می‌خواندم و بیشتر اوقات زمان مطالعه‌ام به ۸ ساعت در روز هم می‌رسید». 

او البته درباره برنامه‌های درس‌خواندنش برای کنکور حرف‌های دیگری هم دارد؛ «بیشتر منابعی که برای موفقیت در کنکور استفاده می‌کردم، یک‌سری سی‌دی آموزشی بود که از نوه‌هایم گرفته بودم و غیر از این اگر فرصتی هم به دست می‌آوردم، سری به کتابخانه نزدیک محله‌مان می‌زدم و از کتاب‌های درسی آموزشی آنجا استفاده می‌کردم».

 این پیرمرد ۸۲ ساله هرکجا که به مشکلی برمی‌خورده، از نوه‌هایش کمک می‌گرفته است و به قول خودش، تنها درس ادبیات فارسی نگرانش کرده بود؛ «ادبیات را زیاد مطالعه کردم چون از زمان جوانی من تا به امروز تغییرات زیادی کرده بود». 

رمضانی در جلسه کنکور به بهترین شکل از وقتش استفاده کرد و همه تست‌ها را در کمال آرامش پاسخ داد و مثل برخی از داوطلبان بازیگوش، چشم به برگه‌های دیگران نینداخت. خودش می‌گوید: «در روز امتحان یکی از داوطلبان که در نزدیکی من نشسته بود، پرسید اگر در امتحان قبول نشوی چه می‌کنی؟ من هم در یک جمله قاطعانه به او گفتم ادامه می‌دهم تا آخر خط». و عاقبت رمضانی به آرزویش می‌رسد و جالب اینکه در رشته مترجمی زبان انگلیسی در ۲واحد رودهن و ورامین پذیرفته می‌شود که خودش ترجیح می‌دهد ورامین را انتخاب کند. چرا؟ پدربزرگ ۸۲ ساله می‌گوید رودهن زمستان‌های سرد و طاقت‌فرسایی دارد که قابل تحمل نیست.  

مترجمی زبان چرا؟

اول دلش می‌خواست در زمان انتخاب واحد در رشته کامپیوتر ثبت‌نام کند اما یکی از مشاوران درسی توجیه‌اش می‌کند که یک رشته آسان‌تر را که متناسب با سن و سال او و قدرت فراگیری‌اش است، انتخاب کند. به همین خاطر زبان انگلیسی را که دومین گزینه مورد علاقه‌اش محسوب می‌شد، برای ادامه تحصیل انتخاب می‌کند؛ «آقایی که برای انتخاب واحد با او مشورت می‌کردم، به من گفت که برای کامپیوتر باید درس‌های سنگینی را مطالعه کنم و گفتند که بهتر است یک رشته آسان‌تر  را بخوانم.

 من هم قبول کردم و ترجیح دادم علاقه دوم خود را که زبان انگلیسی بود، ادامه بدهم. از قبل روی زبان مطالعه کرده بودم و بیشتر اوقات اخبار خارجی می‌دیدم و روزنامه انگلیسی مطالعه می‌کردم؛ ضمن اینکه در سال‌های گذشته که در خدمت ارتش بودم، چند دوره آموزش زبان انگلیسی را در تهران برایمان برگزار کردند که در آنها شرکت کردم و سطح مکالمه و یادگیری خود را در این رشته بالا بردم. الان هم تا حدودی می‌توانم حرف بزنم و متوجه حرف‌های استادم می‌شوم». 

به لطف خدا ادامه می‌دهم

می‌خواهد تا هر کجا که امکان دارد ادامه بدهد و ضرب‌المثل «ز گهواره تا گور دانش بجوی» را در عمل تجربه کند. خواندن انتهای این گزارش شاید برای آنهایی خوب باشد که امسال در کنکور قبول نشده‌اند و فکر می‌کنند به آخر خط رسیده‌اند.  غلامرضا رمضانی درباره ادامه تحصیل خود می‌گوید: «همه موفقیت من به لطف خدا بستگی داشته و دارد و اگر خداوند به من عمر بیشتری بدهد، تمام وقتم را صرف یادگیری خواهم کرد». 

هدف او از ادامه تحصیل فقط یادگیری است؛ «من، هم ازدواج کرده‌ام و هم کار کرده‌ام و الان هم بازنشسته شده‌ام؛ پس احتیاجی به ادامه تحصیل ندارم. هدفم تنها این بود که به خودم و هم‌سن و سالانم ثابت کنم همه وقت اگر اراده کنیم، ‌می‌توانیم». پیرمرد ۸۲ ساله حالا می‌خواهد جشنی به مناسبت قبولی‌اش در کنکور پیام‌نور برپا کند.

کد خبر 756002 منبع: همشهری سرنخ برچسب‌ها دانشگاه‌های ایران دانشگاه - دانشجو کارگردانان سینمای ایران خبر مهم کنکور ترجمه سالمندان سالمندی

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: دانشگاه های ایران دانشگاه دانشجو کارگردانان سینمای ایران خبر مهم کنکور ترجمه سالمندان سالمندی غلامرضا رمضانی زبان انگلیسی مترجمی زبان ادامه تحصیل پیرمرد ۸۲ پیام نور سن و سال ۸۲ ساله قبول شد سال ها نوه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۸۶۰۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

همایشی برای «میرزا احمد داواشی» شاعر کرد زبان در دانشگاه کردستان

خبرگزاری مهر؛ گروه‌استان‌ها: میرزا احمد داواشی (۱۳۵۹-۱۲۷۹ ه ش) شاعر شیرین‌سخن، نکته‌سنج، زیباسرا، زیبابین، فصیح واژه و بلیغ زبان کرد است که اشعارش را به زبان کردی و در قالب لهجه‌های گورانی-هورامی و سورانی-جافی سروده است.

او که از آخرین شاعران گورانی‌سرای بخش جنوبی کردستان ایران است متولد شهر روانسر از توابع استان کرمانشاه است. میرزا احمد که به لقب «داواشی» معروف است در اواخر اشعارش معمولاً به همان نام خودش یعنی احمد که یکی از نامهای پیامبر اکرم اسلام (ص) است خود را ندای شاعرانه می‌زند. بنابراین لقب داواشی در افواه عامه شهرت دارد و نام احمد همان لقب شعری اوست.

موضوعات شعری این شاعر متنوع و متکثر است و نمادهای مرتبط با جغرافیا، تاریخ و فرهنگ جامعه ایران و کردستان سخت در کلام و زبان شعریش هویداست و هستی و حیات میرزا احمد در همان زبان شیرین شعری‌اش که از بستر تاریخی و اجتماعی زمانه‌ی خود جان گرفته عیان و نمایان است.

شعر «موسی و سنگتراش» و همچنین «هه‌ڵاڵه زه‌رده» از آن دست شعرهایی است که مخاطب را به مسیر تاریخ راهی می‌نماید و راوی بخشی از تاریخ مردمانی می‌شود که همواره واقعیت زیسته خود را به اشکال مختلف بروز داده و به بانگ رسا سر داده‌اند.

امروز دانشگاه کردستان میزبان همایشی ملی با عنوان «میرزا احمد داواشی» شده است که به صورت یکروزه و با اجرای ۱۰ پنل تخصصی و سخنرانی ویژه برگزار شده است.

علی اکبر مظفری، معاون پژوهشی دانشگاه کردستان در آئین افتتاحیه همایش، ضمن معرفی دانشگاه کردستان، به رتبه‌های کسب شده دانشگاه در سطح ایران، آسیا و جهان اشاره کرد.

وی به وجهه بین‌المللی دانشگاه کردستان اشاره کرد و از حضور ۶۰۰ دانشجوی خارجی در دانشگاه کردستان خبر داد.

مظفری همچنین به حضور اساتید نمونه کشوری و جهانی در دانشگاه کردستان گریزی زد و عنوان کرد: پژوهشکده کردستان‌شناسی و فعالیت‌های آن یکی از افتخارات دانشگاه بوده که در راستای مسئولیت اجتماعی نیز فعالانه گام برداشته و این همایش نیز جزئی از این فعالیت‌ها و افتخاری برای دانشگاه است.

زنجیره کنفرانس‌های میراث معنوی برگزار می‌شود

یادگار کریمی رئیس پژوهشکده کردستان‌شناسی دانشگاه کردستان نیز در افتتاحیه همایش ملی میرزا احمد داواشی در دانشگاه کردستان، ضمن ابراز خرسندی از برگزاری این همایش از سوی پژوهشکده کردستان‌شناسی دانشگاه کردستان، اظهار کرد: این همایش اولین حلقه از زنجیره کنفرانس‌های میراث معنوی ایران است.

وی افزود: وقتی پیشنهاد برگزاری کنفرانس میرزا احمد داواشی مطرح شد، انتظار می‌رفت همچون نویسندگان و شاعران مطرح کرد از سوی مردم شناخته شده باشد اما متأسفانه کسی از ایشان شناختی نداشت و گستره جغرافیایی شناخت وی بسیار محدود بود.

کریمی این مسئله را عاملی برای تصمیم برگزاری زنجیره کنفرانس میراث معنوی عنوان کرد و افزود: این حقیقت تلخی است که به دلیل عدم شناخت و عدم معرفی این افراد نتوانسته‌ایم با دنیای امروز خود را وفق داده و خود را به حاشیه رانده‌ایم.

رئیس پژوهشکده کردستان‌شناسی دانشگاه کردستان همچنین ترجمه رمان‌ها و اشعار و آثار نویسندگان کرد را راهی برای ایجاد دیالوگ با جهان دانست و گفت: زبان امروز زبان علم است و به همین دلیل این کنفرانس را علمی برگزار می‌کنیم.

وی با اشاره به اینکه در حق میرزا احمد داواشی اجحاف صورت گرفته، ابراز امیدواری کرد که این کنفرانس گشودن دری برای شناخت و شناساندن میرزا احمد داواشی نه تنها در کردستان بلکه در سطح ایران و فراتر از آن باشد.

گفتنی است؛ همایش ملی میرزا احمد داواشی امروز ۱۹ اردیبهشت با ۱۰ پنل تخصصی و چندین سخنرانی در تالار مولوی دانشگاه کردستان در حال برگزاری است.

کد خبر 6100600